Choroba Leśniowskiego-Crohna to przewlekła choroba zapalna jelit. Jest jednym z dwóch głównych rodzajów zapalenia jelit, obok wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Wymaga leczenia i skutecznej profilaktyki, dzięki którym pacjenci mogą kontrolować objawy, zapobiegać remisjom choroby i polepszyć jakość swojego życia.

Co to jest choroba Leśniowskiego-Crohna?

Choroba Leśniowskiego-Crohna jest przewlekłym zapalnym schorzeniem przewodu pokarmowego, które może dotykać każdej z  jego części od jamy ustnej do odbytu. Pomimo wielu badań nad tą chorobą, przyczyny jej wystąpienia nie są do końca poznane. Większe prawdopodobieństwo zachorowania występuje u osób, które mają skłonności genetyczne, dysfunkcje układu immunologicznego i/lub wystawione są na czynniki środowiskowe.

Jak rozpoznać chorobę Leśniowskiego-Crohna?

Najczęstsze objawy choroby Leśniowskiego-Crohna to ból brzucha, biegunka, utrata masy ciała, gorączka, utrzymanie jelit w napięciu, utrudnione przyswajanie składników odżywczych oraz owrzodzenia na błonach śluzowych przewodu pokarmowego. Objawy mogą się różnić w zależności od umiejscowienia i zaawansowania choroby.

Choroba Leśniowskiego-Crohna jest często mylona z innymi chorobami przewodu pokarmowego ze względu na swoje podobne objawy. Należą do nich:

• Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (colitis ulcerosa)
  Ta choroba jest również jednym z typów zapalnych chorób jelit (IBD – Inflammatory Bowel Disease) i często wykazuje podobne objawy do choroby Leśniowskiego-Crohna. Obie choroby mogą powodować ból brzucha, biegunkę, utratę masy ciała i zmęczenie. Różnicą jest to, że colitis ulcerosa dotyczy wyłącznie jelita grubego, podczas gdy choroba Leśniowskiego-Crohna może zaburzać funkcjonowania  dowolnej części przewodu pokarmowego.
  
• Zespół jelita drażliwego (IBS)
  IBS jest zaburzeniem przewodu pokarmowego, które powoduje bóle brzucha, wzdęcia, nieregularne wypróżnienia i zmiany w konsystencji stolca. Objawy te mogą być podobne do tych obserwowanych u pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna, jednak w przypadku IBS nie występuje przewlekłe zapalenie jelit.
  
• Celiakia
  Jest to autoimmunologiczna choroba jelit, która wynika  z nietolerancji białka zbóż  glutenu znajdującego się w pożywieniu i wywołuje przewlekły stan zapalny w jelitach. Spożycie glutenu wywołuje nieprawidłową reakcję układu odpornościowego skierowaną przeciwko własnym tkankom organizmu. Pacjenci z celiakią mogą doświadczać bólu brzucha, biegunki, nudności, utraty masy ciała i zmęczenia, które są podobne do objawów choroby Leśniowskiego-Crohna. Różnica polega na tym, że celiakia jest spowodowana nietolerancją glutenu i powoduje głównie objawy związane z zaburzeniami wchłaniania, podczas gdy choroba Leśniowskiego-Crohna jest zapalnym procesem, mogącym dawać szersze spektrum objawów.
  
• Infekcje jelitowe
  Czasami objawy infekcji jelitowych, takich jak zakażenie Salmonellą lub Campylobacter, mogą przypominać objawy choroby Leśniowskiego-Crohna. Pacjenci mogą doświadczać bólu brzucha, biegunki, gorączki i zmęczenia. Jednak w przypadku infekcji jelitowych objawy zazwyczaj ustępują po kilku dniach lub tygodniach, w wyniku stosowania antybiotykoterapii, podczas gdy choroba Leśniowskiego-Crohna jest przewlekła.

Ze względu na istnienie wielu schorzeń podobnych do choroby Leśniowskiego-Crohna, w przypadku wystąpienia niepokojących problemów trawiennych bardzo ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem w celu otrzymania dokładnej diagnozy i podjęcia skutecznego leczenia.

Jak leczyć chorobę Leśniowskiego-Crohna?

Choroba Leśniowskiego-Crohna jest chorobą przewlekłą, co oznacza, że nie ma na nią skutecznego leku. Jednak istnieją różne metody leczenia, które mogą pomóc w kontrolowaniu objawów i utrzymaniu remisji choroby. Należą do nich leki przeciwzapalne, immunosupresyjne, leki biologiczne, suplementy diety oraz zmiany w stylu życia i diecie. Terapia farmakologiczna może obejmować:

• leki przeciwzapalne, takie jak sulfasalazyna czy mesalazyna, które działają miejscowo na błonę śluzową jelit,
• kortykosteroidy, które stłumiają stan zapalny oraz działają immunosupresyjnie, kilka przykładów to prednizon czy budezonid,
• leki immunosupresyjne, takie jak azatiopryna czy metotreksat, które hamują układ odpornościowy, zmniejszając stan zapalny,
• leki biologiczne, takie jak infliksimab, adalimumab czy wedolizumab, które hamują konkretne czynniki zapalne w organizmie.

Należy pamiętać, że wybór terapii zależy od stopnia zaawansowania choroby, jej umiejscowienia oraz indywidualnych cech pacjenta. Przyjęcie odpowiednich leków oraz współpraca z lekarzem prowadzącym są kluczowe dla skutecznej terapii i kontroli choroby Leśniowskiego-Crohna.

Ciągle prowadzone są badania w celu lepszego zrozumienia przyczyn i przebiegu tej choroby oraz rozwoju bardziej efektywnych terapii. Warto być na bieżąco w dziedzinie medycyny i konsultować się z lekarzem w przypadku zdiagnozowania tej choroby. Jeżeli zdiagnozowano u Ciebie tę chorobę i przyjmujesz na stałe leki – pamiętaj, aby robić to systematycznie. W przypadku braku dostępnych szybkich terminów u specjalisty można skorzystać z e-konsultacji lekarskiej z możliwością wystawienia recepty on-line w celu przedłużenia obecnej terapii.

Pozafarmakologiczne sposoby walki z chorobą Leśniowskiego-Crohna

Osoby z chorobą Leśniowskiego-Crohna powinny regularnie konsultować się z lekarzem gastroenterologiem, aby monitorować swoje zdrowie i dostosowywać leczenie w przypadku zaostrzenia się choroby lub pogorszenia ogólnego stanu zdrowia, szczególnie gdy pojawią się nowe objawy. W niektórych przypadkach może być konieczne wykonanie zabiegu operacyjnego w celu usunięcia uszkodzonych fragmentów jelita.

Ważne jest również odpowiednie wsparcie emocjonalne dla osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna, ponieważ może to mieć wpływ na ich codzienne funkcjonowanie i jakość życia. Organizacje pacjenckie i grupy wsparcia mogą być cennym źródłem wsparcia dla osób z tą chorobą i ich rodzin.

Choroba Leśniowskiego-Crohna jest przewlekłą chorobą, która wymaga długoterminowej opieki i codziennej profilaktyki. Z odpowiednią wiedzą, leczeniem i wsparciem, osoby z chorobą Crohna mogą utrzymać jakość życia i skutecznie niwelować negatywne skutki choroby.